LODDEREIN

Woordsoort: znw.

Modern lemma: lodderein

znw. Uit fr. l'eau de la reine, waarvan 't lidw. in het Nederl. tot bestanddeel van het woord is geworden; tot in 't begin der 19de eeuw in geschriften nog gewoonlijk in den fr. vorm geschreven.

↪Zeker reukwater; een daarmee gedrenkt sponsje of watje droegen de dames voorheen in een doosje bij zich. Bij uitbreiding wordt 't woord ook wel voor 't doosje met inhoud gebezigd. Thans is 't met de zaak verouderd; hier en daar is 't nog bekend, echter in toepassing op eau de cologne (zie b.v. MOLEMA, OPPREL).

Kreegh smergens schrijven van mijn vrouw met eenigh goedt, dat ontboden had, Eau de la Reine, een ijsere liniael, enz., C. HUYGENS Jr., Journ. 2, 368 [1694].

Pas ben ik op mijn plaats (in de kerk) gekomen, of daar haalt mijn buurvrouw … haar loddereintje uit den tasch, en na … driemalen aan het mooie zilveren doosje geroken te hebben, steekt zij het mij toe, V. LENNEP, Rom. 3, 217 [1840].

Lodderyn! Trui, je ziet dâ-k …, MULTATULI 3, 281 [1862].

Samenst. Loddereindoos(je) (”De benauwdheid was stikkende, de reuk iets minder dan aangenaam, de Eau de la Reine doosjes gingen rond, en de zusters werden, bij halve dozijnen te gelijk, … ter kerk uitgedragen”, DE W. V. ZON, Steenb. Fam. 3, 59; ”Nuffen, malle meiden, Die ginnegapten toen ik haar Mijn loddereindoos bood”, V. ZEGGELEN 1, 88 [1841]; ”Een ”lodereindoosje” van haarzelve”, BEETS, C.O. 171 [1840])

Loddereinfleschje (”Haar wayer, snuifdoosje, of Eau de la Reine-flesje”, V. EFFEN, Spect. 7, 230 [1733]).